In dit filmpje op de site van National Geographic zien we een paar robots die emoties laten zien in hun gezicht. Bij een van de robots hebben ze zelfs geprobeerd het menselijk gezicht na te maken. Waar bij de mens een spiertje zit, zit bij de robot een motortje. Het idee erachter is dat ouderen en kinderen het makkelijker zouden vinden om met robots om te gaan, als deze er menselijk uitzien.
Eerlijk gezegd vraag ik het me af... Wanneer je robots enorm op mensen laat lijken, komt het allemaal wel erg dicht bij. Het lijkt op een mens, maar het is het toch niet, een vreemd gevoel, alsof er iets mis is, alsof je tegen een alien praat. Zien we straks het verschil nog? De ervaring wordt nogal 'opgedrongen'. Zelf heb ik 't idee dat mensen (in het begin) robots het liefst zien als apparaten, als gereedschap. Daarna kunnen we er altijd nog emoties aan toekennen, het ding een koosnaampje geven bijvoorbeeld. Maar we willen het idee hebben zélf die keuze te mogen maken.
Wat dat betreft zou ik liever praten tegen Nexi, van MIT:
